Antoni Fertner

Studia rozpoczął w Wyższej Szkole Handlowej L. Kronenberga. Po pewnym czasie przeniósł się jednak do Klasy Deklamacji i Dykcji przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Po ukończeniu studiów (1895 r.) występował w teatrzyku "Wodewil", później przeniósł się do Łodzi, gdzie grał do 1899 r. Od 1902 r. ponownie występował w teatrach warszawskich.

Podczas okupacji reżyserował i grał w jawnych teatrach Niebieski Motyl, Złoty Ul, Wodewil i Nowości. Po Powstaniu Warszawskim osiadł w Krakowie. W 1945 r. grał w zespole objazdowym, potem był aktorem Teatru Kameralnego TUR (1945/46) i Miejskich Teatrów Dramatycznych (1947/54). W ostatnich latach życia napisał tom wspomnień "Podróże komiczne" (Kraków, 1960).

Kariera filmowa Fertnera da się podzielić na dwa okresy: pierwszych występów w filmie niemym w Polsce (1908-1914) i Rosji (1915-1918), w których zasłynął jako twórca postaci Antosia/Antoszy oraz czasu niezapomnianych kreacji w kinie dźwiękowym (1932-1939). Przyniosły mu one sławę i miano najzabawniejszego i najbardziej eleganckiego staruszka polskiego ekranu.
Antoni Fertner został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Nagrodą Państwową II stopnia za działalność aktorską w minionym 10-leciu (1955 r.).

Występował w bardzo wielu filmach kina przedwojennego.